فريدا كالو
1954- 1907 § مكزيكي
نقاش مرموز مكزيكي، فريدا كالو كه به عنوان يك نماد فمينيستي مورد ستايش قرار مي‌گيرد، بيشتر به خودنگاره‌هاي سرزنده، شگفت‌آور و گاهي كابوس‌وارش شهرت دارد. اين خودنگاره‌ها اغلب تاريخچه‌اي از درد و زنج جسمي و روحي او تلقي مي‌شوند.
ماگدالنا کارمن فریدا کالو‌ای کالدرون در ششم ژوئیه ۱۹۰۷ در کویوآکان، منطقه‌ای در حومه‌ی مکزیکوسیتی به دنیا آمد. پدرش متولد آلمان و مادرش مکزیکی بود. او در شش سالگی به بیماری فلج اطفال مبتلا شد و در نتیجه شکل پاهایش تغییر کرد. کالو در نوجوانی تاریخ تولد خود را به سال ۱۹۱۰ تغییر داد تا همبستگی خود را با انقلاب مکزیک (۱۹۲۰-۱۹۱۰) نشان دهد. او بعدها به یک فعال سیاسی چپ تبدیل شد و تا پایان عمر خود بر این عقیده باقی ماند. کالو در سن ۱۸ سالگی بر اثر یک سانحه‌ی سنگین رانندگی دچار آسيب‌هاي شدیدی در ناحیه‌ی ستون فقرات، پا و لگن شد. پس از آن، علاوه بر این که دیگر نمی‌توانست بچه‌دار شود، ناتوانی و درد طاقت‌فرسایی را هم تحمل می‌کرد و مجبور بود عمل‌های جراحی متعددی انجام دهد. طی یکی از این عمل‌ها در سال ۱۹۵۳ بخشی از پایش را قطع کردند.
در سال 1929، کالو با همکار کمونیست خود، دیوارنگار مشهور مکزیکی، دیگو ریورا که دو برابر او سن داشت، ازدواج کرد. او از رابطه‌ی طوفانی خود با ریورا به عنوان «تصادف دوم» زندگی‌اش یاد کرده است. این زوج هر دو روابط متعددی داشتند (مهم‌ترین رابطه‌ی کالو با انقلابی روسی، لئون تروتسکی بود) و در سال ۱۹۳۹ از هم طلاق گرفتند ولی سال بعد دوباره با هم ازدواج کردند.
نسخه‌هایی از خود
کالو در سال ۱۹۲۵ یعنی زمانی که دوران نقاهت پس از سانحه‌ی رانندگی را می‌گذراند، نقاشی را به صورت خودآموز آموخت. ۵۵ پرده از مجموع ۱۴۳ نقاشی او خودنگاره هستند که بیشتر شهرتش نیز به خاطر آنهاست. این خودنگاره‌ها که کالو در آنها به دقت ژست گرفته، به خاطر نگاه خیره‌ی ثابت و بی‌احساسشان قابل توجه هستند. او در این آثار مکررا در لباس سنتی مکزیک، با ابروی پیوندی، سبیل و موهای تیره نشان داده شده و اغلب سرش را اندکی به پهلو چرخانده است به طوری که تنها یک گوشش دیده می‌شود. کاوش بصری مداوم کالو در هویت خویشتن هم جنبه‌ی شخصی و هم جنبه‌ی سیاسی دارد: این کندوکاو در متن مکزیک پس از انقلاب و پیشینه‌ی پرتلاطم خود او اتفاق می‌افتد و به مصالحه‌ی او با بدنش، جنسیتش و هویت ملی‌اش می‌پردازد.
